Διατομική Έκθεση: Το Κομμένο Δάχτυλο

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο Βασίλης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη. Το 2014 αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Το 2019 ολοκλήρωσε το Master «Οπτικοακουστικές Τέχνες στην ψηφιακή εποχή» με εστίαση στις Διαδραστικές Εγκαταστάσεις και τα Νέα Μέσα στην τέχνη στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Στο ενεργητικό του καταγράφονται μια μόνιμη εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο «Με αφορμή το καμένο πιάνο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας» (2015), έξι ατομικές εκθέσεις «Ψηφιακή Αποπλάνηση» Γκαλερί Λόλα Νικολάου (2020) «Βραχεία Μνήμη» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2020) «Μηχανές Ευδαιμονίας» παλαιό φρούριο, Κέρκυρα (2019), «διά βίας μάθηση» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2017), «οbject’s origin, rejected» Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου, Αθήνα (2017) και «Μητρική Γλώσσα» Γκαλερί χώρος 18, Θεσσαλονίκη (2014), καθώς και πάνω από 70 ομαδικές εκθέσεις. Το 2017 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Mediterranea 18 Young Artists Biennale “Home”, National Gallery of Tirana, στην Αλβανία και το 2019 στην 24η Biennial of Humor and Satire στην πόλη Gabrovo της Βουλγαρίας. Έχει παραδώσει μαθήματα σεμινάρια και εργαστήρια σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και από τον Μάρτιο του 2020 είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ιόνιου Πανεπιστημίου, στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας με θέμα την πολιτική τέχνη στην ψηφιακή εποχή. Το 2020 βραβεύτηκε από την ARTWORKS και είναι Fellow στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΛΑΝΤΖΑ

Ο Δημήτρης Παλάντζας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1992. Το 2011 εισήχθη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Γ. Τσακίρη. Το 2017 αποφοίτησε από το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με Άριστα. Ζει στη Λάρισα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός/ εικαστικός στην εκπαίδευση από το 2019. Στο έργο του καλλιτέχνη εντοπίζουμε ποικίλες ιδεολογικές και συμβολικές αναγνώσεις. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι η επανάχρηση του αντικειμένου, όπου έχει πάντα ταυτότητα, φθορά, ουσία και υλικότητα. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε ένα άυλο αλφάβητο, όπου η ιδέα και έννοια υπερισχύουν για την ανάγνωση του έργου, εστιάζοντας στην ταυτότητα του αντικείμενου επιλέγει τα “απορριφθέντα αντικείμενα” όπου η ιστορία, η δυσλειτουργία και ο χρόνος γίνονται η πρωταρχική δομή της τέχνης του. Στο ενεργητικό του έχει ένα μόνιμο έργο στο Γαλλικό Ινστιτούτο από την έκθεση «Άγνωστο Αντικείμενο, οbjet in-connu»(2018), μια ατομική έκθεση «Object’ s origin, rejected», Πολιτιστικό κέντρο Αλίμου, Αθήνα (2018) και έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό εκθέσεων, μεταξύ των οποίων: 2012- «INSPIRE», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 2013- «ISPIRE», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 2013- «Re Art», Ινστιτούτο Goethe, Θεσσαλονίκη, 2014- « Art Athina-REM-BRAND name project», Αθήνα, 2015 – «Ωδή στη θάλασσα», Αρχαιολογικό μουσείο Πειραιά, Αθήνα – «27η διεθνής έκθεση τέχνης», Κωνσταντινούπολη, 2016:- «Λόγος – Θόρυβος» Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2016- «Ωδή στη θάλασσα», Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, Οδησσός, Ουκρανία, 2016- «Vanishing point», Αλατζά Ιμαρέτ, Θεσσαλονίκη, 2017- «ex libris ΑΠΘ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2017- «Δια πυρός και σιδήρου», Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Θεσσαλονίκη, 2018- «BRidges», Yedi koule, Θεσσαλονίκη, 2019- «Φαντασιακό vs Γεωμετρία», Lola Nikolaoy Gallery, Θεσσαλονίκη- «Generations 1960-2019», Μουσείο Σύγχρονης τέχνης, Ηράκλειο, 2021- «ΚΟΙΤΑ ΜΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙΣ», Bensousan Han, Θεσσαλονίκη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΤΡΟΥ

O Ιωάννης Μήτρου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι visual-performance καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και θεωρητικός της σύγχρονης τέχνης και ψυχανάλυσης. Διδάσκει τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών. Ιδρύει το Διεθνές Εργαστήριο Έρευνας Παραστατικών Τεχνών-Alma Κalma, το οποίο διευθύνει μέχρι σήμερα και κατευθύνει τις έρευνες του.

H πλούσια θεωρητική εμπειρία του Ιωάννη Μήτρου καθώς και οι πολλαπλές διασταυρούμενες ερευνητικές του συνεργασίες, μαρτυρούν ένα πνεύμα διεπιστημονικότητας που αναζητά συνεχώς κάθε πιθανή αλληλεπίδραση ανάμεσα στα πεδία των Θετικών, των Κοινωνικών Επιστημών και της Τέχνης.

Οι κατευθύνσεις του μεταπτυχιακού του αφορούσαν στις φιλοσοφίες Τέχνης, Γλώσσας και Πολιτικής. Η εργασία του πάνω στην αισθητική είχε ως θέμα τη μεταμοντέρνα λογική του έργου τέχνης στον ύστερο καπιταλισμό και το ζήτημα της αυτονομίας του (βασισμένες στις φιλοσοφικές προσεγγίσεις του Fredric Jameson και του Alain Badiou). Η τελική του μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο «Το τέλος της χειροπραξίας και η φαντασιακή ελευθερία του σύγχρονου ανθρώπου », πραγματεύεται την παραστατική ιδιότητα του ανθρώπου κατά Leroi-Gourhan καθώς και την “γλώσσα των μορφών” και πιο ειδικότερα το φαινόμενο της “ζωντανής τέχνης”.

Η μελέτη της απομακρύνσεις της σωματικής εμπειρίας και του άμεσου βιώματος ως συστατικά της επιστημονικό τεχνικής επικυριαρχίας παράγουν ένα φαντασιακό στον άνθρωπο που δίνει μια νέα σημασία στην έννοια της ελευθερίας του. Η έρευνα του Ιωάννη Μήτρου αφορά σε μια ιδιαίτερα διαφορετική προσέγγιση του ασυνείδητου, τη φαινομενολογική, γι’ αυτό και μελετά το φαινόμενο της τέχνης, της γλώσσας και της πολιτικής και της μεταξύ τους συνάφειας.